04. Audities (de kids) In dit stukje iets over het samenstellen van de eerste (bijzondere) versie van mijn huidige band in 2007. Mijn bluesrock-coverband was niet geworden wat ik er van verwacht had. En toen 2 bandleden deserteerden (daarover later) om samen wat te gaan doen, besloot ik de stekker er uit te trekken en opnieuw te beginnen met een (Chicago) bluesband. Oproep geplaatst. 
Daarop kwam een reactie van een gitarist. Hij had wat opnames ingezonden en het klonk niet verkeerd.
Ik had hem uitgenodigd naar een optreden van een band te komen in een Bluesclub. Konden we in de pauze praten.
Hij had mij wel gezien op Internet, maar (pre-Facebook) had ik hem niet kunnen vinden. Op een gegeven moment kwam er een jochie naar me toe. Ben jij Peter Kok?
Yep, thats me.
“We hebben contact gehad”.
Mijn God, het zal toch niet, dit is een kind. Misschien net 16.
Veel te jong nog om zelfs maar een biertje te mogen bestellen.
Wat moet ik hiermee. Ik was geloof ik tegen de 50 toen.
Nog steeds trouwens….. Ik zei eerder al, leeftijd ligt gevoelig.
Te oud toch voor een boys- (en girls) band. Beleefd als ik ben, ook tegen kinderen (hoewel ik zelf geen kinderen heb, nooit gewild heb en me ernstig zorgen maak over de huidige generatie), spraken we over blues-muziek en wat zijn denkbeelden waren. Hij kende nog een vriendinnetje dat ook goed gitaar speelde. Die was 15.
Dus ik had zowel een solo- als een slaggitarist voor mijn nieuwe bandje als ik wilde. Uiteraard had ik bedenkingen. 
Maar ik dacht ook, misschien leuke gadget. 30+ jaar leeftijdsverschil in een band. Om een lang verhaal kort te maken. Ik besloot het met deze twee te proberen en vond ook nog een zangeres en een bassist (beide van ongeveer mijn leeftijd). De oefenruimte in, en zowaar, ze konden echt de blues spelen. Het debuut-optreden was een succes. Die twee hadden natuurlijk geen rijbewijs en ook geen vervoer of geld. Woonden bij hun ouders. Middelbare school. Dus best wel praktische problemen. Maar meer en meer kwamen ook de onhebbelijkheden van deze tot op het bot verwende exemplaren van de patat-generatie aan de oppervlakte.
Op tijd komen….. hoezo. Afspraken nakomen….. echt niet. De drummer van de band helpen sjouwen….. doe het zelf maar ouwe lul, jij wil toch drummen. Voorbeeldje. 
We moesten ergens optreden om 20:00 uur. Uurtje rijden, uurtje opbouwen, dus 18:00 uur sta ik bij de lady in spé voor de deur. Ze ligt nog op bed en moest nog douchen, eten en opmaken. Latertje vorige dag. Toen dat eindelijk allemaal achter de rug was, stond haar versterker nog boven op zolder en haar gitaar bleek een snaar te missen.
Nou, zet die er gauw even op, dan kunnen we weg. We zijn al veel te laat (hoe doe je dat dan trouwens als er een snaar breekt tijdens een optreden vroeg ik me af).
Eh, ik heb geen snaren en oh, mijn kabel ligt ook nog bij mijn vriendje. Godver!! Wordt vervolgd. 
 In de komende stukjes zal ik iedere keer een hekel band onderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band. 
 Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen. Peter Kok is oprichter en drummer bluesband St. Louis Slim 
 http://www.stlouisslim.nl/ 
 https://www.facebook.com/St.LouisSlim.nl/ 
 Voor meer nieuws, blogs, columns…..lees hier
