Broodspelers. Een voor mij onbegrijpelijk fenomeen. 
Iedereen die in een band speelt zal er vroeg of laat mee geconfronteerd worden. Het aardse slijk prefereert boven het maken van muziek.
Vaak hoeven ze er niet eens van te leven, maar ze willen het. De mannen/vrouwen die bij een reactie op een advertentie voor een muzikant eerst vragen wat ze gaan “vangen”.
Voorbijgaand aan het feit dat er maar uiterst weinig muzikanten in Nederland van hun muziek kunnen leven.
En als je er zeker van wilt zijn dat dat niet lukt, moet je blues gaan spelen. Maar om onduidelijke redenen zijn er legio personen die denken dat dat toch mogelijk is.
Uit frustratie of simpelweg om hun boodschappen te kunnen betalen, geven ze er dan vaak les bij.
Jammer genoeg is die markt ook over-verzadigd. Hoeveel gage 
Het eerste dat dergelijke mensen vragen als ze je band aanschrijven, is hoeveel gage de band vraagt.
In de toekomst komt er nog een apart stukje over gages, want dat onderwerp is te leuk en omstreden om over te slaan. In een kroeg met een capaciteit van max. 50 mensen kan je begrijpelijkerwijs niet zo veel vragen als bij een gesubsidieerd festival met sponsors.
Het probleem is echter dat er meer (kleine) kroegen zijn dan gesponsorde festivals. Bovendien wil iedere band graag op de festivals staan.
 En er zijn zoveel bands. Hoe goed je ook als band bent (mooie woordspeling), je kunt daarom eigenlijk niet om het café- en kroegencirquit heen.
Sommige mensen (waaronder ik) vinden dat, gelet op het contact met je publiek, in sommige gevallen zelfs leuker. Op festivals sta je meestal met meerdere bands en moet je i.v.m. het tijdschema snel opbouwen en afbreken.
Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat tijdens jouw optreden de drummer van de volgende band soundcheckt. Buitengewoon irritant en asociaal. Broodspelers spelen liever niet in café’s en kroegen.
Daar valt gewoon niet genoeg te halen.
En het plezier van muziek maken is domweg niet voldoende. Enkele bands kunnen het zich (vaak met behulp van boekingsbureau’s) veroorloven de krenten uit de pap te vissen en 10 goedbetaalde optredens per jaar doen.
De mindere goden zullen er aanzienlijk harder voor moeten werken. Bij een optreden in café’s is de live band meestal bedoeld als extra voor de klanten. Of in het ergste geval als behang of het equivalent van de bitterballen. Als er dan ook nog geen entree gevraagd wordt zal er meer dan Eur. 500,00 niet inzitten.
De uitbater moet dan al heel wat biertjes verkopen om quitte te spelen. Een rekensommetje leert dan dat je met een 5-mans band je na aftrek van je reiskosten met minder dan 100 Eur. naar huis gaat.
 Niet interessant voor een broodspeler. Misschien is dat dan ook de reden dat deze mensen het nooit lang uithouden in een band en je ze telkens weer tegenkomt bij: band gezocht. Voor mij is muziek maken emotie en mijn favoriete bezigheid. Je kunt me midden in de nacht wakker maken voor een optreden met mijn band.
Maar Godzijdank hoef ik er niet van te leven. Ik moet er niet aan denken.
Wordt vervolgd. 
In de komende stukjes zal ik iedere keer een hekel band onderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band.
Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen. Peter Kok is oprichter en drummer bluesband St. Louis Slim
 http://www.stlouisslim.nl/ 
 https://www.facebook.com/St.LouisSlim.nl/ 
 Voor meer nieuws, blogs, columns….. lees hier meer
