Het is iedere band wel eens overkomen. Geen publiek. Spelen voor een lege zaal. Oorzaak kan van alles zijn. Ik noem wat mogelijke oorzaken -Je hebt gewoon een slechte band -Moeder- cq. Vaderdag -Optreden tijdens kerstmis -Voetbal op TV -Zaal-eigenaar heeft niets aan pr gedaan (band krijgt uiteraard de schuld) -Zaal eigenaar heeft pr voor de verkeerde band en/of datum gemaakt -Nick & Simon in het stads-theater -De band speelt te hard -Slecht weer -Avondvierdaagse -Je speelt op zondag in de bible-belt -Natuurrampen -Oorlogen -Verkeerde band op de verkeerde plaats -Goeie band op de verkeerde plaats -Verkeerde band op de goede plaats etc. etc.
Alles geven Je hoort dan als die-hard muzikant te zeggen: Maakt me niks uit. Ik geef alles, al zie ik maar één persoon genieten. Dat is voor mij genoeg (wel een beetje een probleem als er hélemaal niemand is trouwens). Eigenlijk is dat de juiste instelling, maar het is wel verdomd lastig spelen. Je moet aan je verplichtingen voldoen, maar leuk is anders. Een mooie is ook: Zie het als een betaalde repetitie. Ook een goeie wel , maar nog blijft het lastig om voor een lege zaal te spelen. Geld is ook niet alles.
Ook Brood Misschien een troost voor wie ooit ook eens voor een lege zaal gespeeld heeft en ik denk dat iedere band dat wel eens is overkomen. Er staat op YouTube een filmpje van Herman Brood & The Wild Romance (uit de tijd dat de band echt hot was, met Danny Lademacher en Freddie Cavalli, misschien 1979 of zo). De zaal was op drie mensen na, die met hun rug naar het podium bier stonden te drinken, totaal leeg. Dus het overkomt (overkwam) iedereen wel eens, ook de besten. Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoe de mannen zich voelden daar op dat podium. Als er geen publiek is heb je geen feedback. Je begint je af te vragen: wat doe ik hier. Je moet oppassen om niet melig te worden en je krijgt de neiging flauwe dingen met je songs of je bandleden te gaan doen. Gelukkig komt het zelden voor. En een locatie hoeft ook niet afgeladen te zijn om een gezellig en geslaagd optreden te hebben. Optredens waarbij je “close contact” met je publiek hebt, zijn altijd leuk om te doen. Bij festivals waar je op een groot podium staat, lukt dat (meestal) niet.
One In Every Crowd Een ander fenomeen waar iedere band wel eens mee te maken heeft (gehad). De idioot, de clown, de gek, de malloot, de praatjesmaker in het publiek. De dorpsgek. En er is er één in every crowd. Al dan niet onder invloed van extreme hoeveelheden alcohol en/of andere geestverruimende middelen.De persoon is zeer luidruchtig, maar schijnt het altijd geweldig naar zijn zin te hebben. Je grootste fan. Staat te springen, te dansen en mee te zingen. Alles wat de band doet is geweldig. Soms fungeert zo iemand als gangmaker, maar het gaat vervelend worden als het doorslaat en ze de zangeres lastig vallen (hoewel, die staat haar “mannetje” wel) de microfoon pakken of op het drumstel gaan slaan (ook mijn drumkit is heilig, daar blijf je van af). De persoon waar ik het over heb komt ook altijd in de pauze naar je toe om te vertellen hoe goed je band is (doet hij vermoedelijk bij iedere band, alles is goed). Vraagt of je die en die band ook kent, (speelt een goeie vriend van hem in) die is ook zo goed en hij wil je dat op zijn telefoon laten zien/horen. Noemt ook altijd locaties waar we BESLIST ook een keer moeten spelen. Perfect voor jullie. Hij kent de kroegbaas persoonlijk. Goeie vriend van hem. Komt daar altijd. Hij zal wel een goed woordje doen en het regelen. Waarna je er natuurlijk nooit meer wat van hoort.
Beleefd Gentlemen als we zijn, luisteren we beleefd, maar ondertussen snakken we er naar om in onze pauze even uit te rusten, wat te drinken en een sigaretje te roken. Soms is het vermakelijk. Ik herinner me een keer waarbij de persoon zichzelf jonger inschatte dan hij was en in één sprong op een groot vat probeerde te springen. Uiteraard ging dat mis en vat en gek rolden de hele zaal door, waarbij de mensen op de dansvloer omver gekegeld werden. Die vonden het een stuk minder amusant…..
Wordt vervolgd
In de komende stukjes zal ik iedere keer een heikel bandonderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band. Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen!
Peter Kok is oprichter en drummer van de Rotterdamse bluesband St. Louis Slim. Voor meer nieuws, nieuwe instrumenten, interviews en wetenswaardigheden, klik hier!
.png){kind=logo}
