BANDJE BEGINNEN, LEUK Lullen of luisteren

Een hot item. Met welke insteek bezoek je een concert/optreden. Wil je luisteren naar de muziek (van een lekkere band) of wil je chillen met je vrienden met de muziek als achtergrond.

Stoppen Dat dit speelt blijkt wel uit het feit dat een tijdje geleden een internationaal bekende artiest zijn publiek bestraffend toesprak met de woorden: “als jullie niet ophouden met praten en nu naar mijn muziek luisteren waarvoor je gekomen bent, kap ik er mee”. Uiteindelijk heeft hij dat niet gedaan. Het bleef bij dreigen. En het gepraat in de zaal werd (even) minder.

Ik denk dat het wel duidelijk is, dat als je 150 Eur. voor een Stones-kaartje hebt afgetikt, je komt voor de muziek en zul je gedurende het concert niet met je mede-concert-gangers gaat praten (voor zover al mogelijk). Het zal in het algemeen een groter issue zijn bij de mindere goden.

Ziel en zaligheid Maar de man hierboven die dreigde zijn optreden te stoppen, heeft natuurlijk wel een point. Ik denk dat -zelfs een niet-muzikant- zich er wel wat bij kan voorstellen. Je legt je ziel en je zaligheid in een song (bijvoorbeeld een ballad) met wellicht een voor jou heel emotionele tekst en je publiek lult er gewoon stug doorheen. Je komt toch immers (tenminste dat mag je dan hopen) voor de muziek.

Een bekende artiest/band, zoals de hierboven genoemde, kan het zich misschien wel veroorloven om te dreigen met stoppen. Hoewel zijn manager en de zaaleigenaar daar niet blij mee zouden zijn met het oog op claims ten aanzien van het terugbetalen van entreegelden.

Maar de (semi)pro band die ook het (grand)café circuit als doelgroep heeft, zal daar toch echt voorzichtig mee moeten omgaan, hoeveel goodwill je ook hebt bij je publiek en hoe zeer je ook het gelijk aan je kant hebt.

Ondenkbaar Wat eigenlijk wel vreemd is, is dat zoiets bij een klassiek concert ondenkbaar is. Ga je daar zitten praten onder het optreden van het orkest, zal de rest van het publiek je tot de orde roepen of erger nog, een suppoost zal je vriendelijk verzoeken de zaal te verlaten of je wordt er gewoon uit geschopt.

Waarom dan wel bij een band die in een zaal zijn uiterste best staat te doen. En wat kan je er aan doen.

Loud Uiteraard staat de niet erg subtiele “van dik hout zaagt men planken” approach tot je beschikking. Speel zo hard dat de mensen elkaar niet meer kunnen verstaan “We krijgen ze wel dat stelletje ondankbare krengen”.

Geen goed idee natuurlijk. Tenzij je band in het genre zit dat altijd al loeihard speelt.

Subtiel Uiteraard hebben wij met de band soms ook te maken met het probleem van harde gesprekken door je nummers heen. Met name bij ballads. Bloedirritant als men daar hard doorheen blijft praten. Wij hebben dat bij een speciale ballad met een lange subtiele harp(mondharmonica-solo)die langzaam naar een climax toegaat. We doen dat als volgt.

We beginnen om met de band steeds zachter te gaan spelen. Bescheiden rim-shots om de backbeat vast te houden. Rest van de band op fluisterniveau. De mensen worden met hun neus op de feiten gedrukt. Ze horen dan zelf hoe hard ze staan te praten. Dat is in feite de hele “truc”.

Ondertussen vraagt de harper zelf ook om stilte, waarbij hij ook de band betrekt. “Kan de band ook nog wat zachter?”. Dan begint hij zachtjes te spelen. Eventueel even stoppen als men toch weer gaat praten en nogmaals om stilte vragen. Vaak lukt het zo en krijg je een volle zaal stil. Het mooiste is als je daadwerkelijk een speld kunt horen vallen.

Is de harpspeler dan aan zijn “hoogtepunt” toe en de band komt er weer volop bij, werkt die dynamiek zeer aanstekelijk en het publiek voelt dat.

Uiteraard is dat niet voorbehouden aan een harpsolo. Een bloedmooie gitaarsolo eist net zo goed een luisterpubliek.

Alcohol Er moeten wel een paar basisvoorwaarden aanwezig zijn wil dit lukken. Allereerst contact met je publiek. Verder moet het niet te laat op de avond zijn, met andere woorden, de alcohol-inname moet een bepaald niveau niet overschrijden. In ons geval is een bluesminded publiek uiteraard ook prettig. En de locatie moet er geschikt voor zijn. Niet al te groot . Overzicht op het publiek.

Natuurlijk lukt het niet altijd. Heb je een publiek dat niet voor de band komt, maar een avondje uit wil en vooral veel drinken of praten met vrienden/bekenden, dan kun je het vergeten. Niet eens proberen in zo’n geval.

Zachter spelen Wat ook helpt is overall niet te hard spelen. Ik hoor nog zo vaak bands onnodig hard spelen. En als mensen dan achter in de zaak willen praten, lukt dat al niet. Gaan ze steeds harder praten om elkaar te kunnen verstaan. Eind zoek dus.

De kern van de zaak blijft. Komt je publiek naar je band om de muziek te horen, of komen ze om een andere reden naar een locatie waar een band speelt en is de band niet belangrijk.

Beste mensen, zullen we afspreken: Kom je ergens en er speelt een band die zijn uiterste best doet om emotie (muziek is emotie) over te brengen, breng dan de beleefdheid op om te luisteren en niet door de muziek heen te praten. Wil je praten met je vrienden of je probeert een dame (of heer) te versieren, pak dan de kroeg next door. Voor beide partijen prettiger toch……

NB. De beloofde afl. Geld en Gages deel 2 komt volgende week. Wordt vervolgd.

In de komende stukjes zal ik iedere keer een heikel bandonderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band. Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen!

Peter Kok is oprichter en drummer van de Rotterdamse bluesband St. Louis Slim.

https://livepodium.nl/bands/st-louis-slim/

Wil je meer lezen van Peter Kok in zijn verhalen, BANDJE BEGINNEN, LEUK! Klik dan hieronder op de linken.

Peter Kok over Geld en gages (deel 1) Over 60 jaar en forever young Sign of times en Crowdfunding Promises en Prospects The end