BANDJE BEGINNEN, LEUK! Verbazing 
Het blijft me verbazen. De overdreven reacties van sommige mensen die het niet eens zijn met mijn mening of mijn stellingen in deze stukjes. Neem bijv. het stukje over geluidsmensen twee weken geleden. Waarom ga je in vredesnaam -als het je niet zint wat er staat- schelden op de auteur van het verhaaltje? Ben je zo in je hart geraakt? Heb ik je pijn gedaan? Is het zo kwetsend?
Namen noemen is not done, maar de betreffende persoon zal zichzelf best herkennen. Niet eens 
Ik vind het hartstikke leuk als mensen reageren. Dan blijkt dat je stukjes gelezen worden. En uiteraard hoef je het niet met me eens te zijn. Integendeel. Laat me horen hoe jij over dingen denkt en waarom ik fout zit volgens jou.
 En het uitlokken van reacties is natuurlijk ook ergens het (sub)doel van de stukjes, naast het vertellen van -al dan niet- leuke anekdotes over zaken die mij en mijn bandjes zijn overkomen in de loop der jaren.
Ik heb het ook al vaker gezegd dat je het allemaal niet zo serieus moet nemen. Het is mijn mening. Voor wat die waard is. Ben je het er niet mee eens. No problem. Maar hou je s.v.p. een beetje in, er zijn kinderen bij. Persoonlijk 
Heel af en toe vallen mensen me persoonlijk aan. Vertellen me dat ik maar op moet ophouden met muziek maken en ook moet stoppen met schrijven. Kortom: bek houden en oprotten.
Wat verwacht je nou van mij als je zo reageert? Oh man, dat ga ik gelijk doen omdat jij het zegt. Sorry dat ik besta.
Wat bezielt zo iemand? Gaat hij ook zo tekeer tegen zijn moeder als hij het niet met het arme mens eens is? Het zal je zoon maar zijn. Voelt hij zich aangesproken? Blijkbaar. Maar dan laat je jezelf wel op een heel zielige manier in de kaart kijken.Ik voel me ook wel eens aangesproken en ik ben het ook zeker niet met iedereen eens. Maar dan ga ik nog niet iemand uitschelden en beledigen. En er op reageren doe ik ook al niet (alleen hier dan bij wijze van uitzondering). Kogelbrief 
Ik heb een vriend die columnist is bij een groot Nederlands dagblad. Een “echte” stukjes schrijver dus. Het is zijn beroep en hij heeft een zeer uitgesproken mening. Krijgt het daarom ook zeer regelmatig voor zijn kiezen van andersdenkenden. Hij heeft zelfs wel eens een kogelbrief gehad. Ik heb het hem wel eens gevraagd. Hoe ga jij nou om met die persoonlijke aanvallen? Moet je daar op reageren?
 Niet dus, adviseerde hij. Het heeft geen zin. Je hebt te maken met iemand waarbij je blijkbaar een zenuw hebt geraakt en zijn woordkeuze zegt al genoeg over hem als persoon. Hij is ook niet voor rede vatbaar. Het heeft geen enkele zin. Zonde van je tijd. Uiteraard ben ik ook maar een mens en mijn eerste reactie (zeker bij mijn eerste stukjes) op vuilspuiterij was van: kom maar even bij me langs sukkel met je grote muil, dan zullen we het even “uitpraten”. Maar gelukkig is het maar een enkeling die vreemd gedrag vertoont en ben ik er inmiddels wat meer gewend aan (rare) reacties. Hoewel ik me soms toch nog moet inhouden om niet te reageren. Maar dan denk ik, ach jongen, lucht je hart maar. Je weet niet beter.
Of wel beter eigenlijk, of je bent er van overtuigd dat je het beter weet. Best gecompliceerde mensen eigenlijk. Tips 
Maar ik ga je helpen. Therapeutisch. Hier wat tips om je leven wat makkelijker te maken.
– Ga zelf stukjes schrijven. Peter de Ruygt zoekt nog columnisten. Je doet het vast geweldig. Schrijf je agressie van je af! Ik zal een goed woordje voor je doen bij Peter.
– Lees de stukjes niet. Niemand dwingt je. Je doet het echt jezelf aan. En, om het maar eens in bijbelse termen uit te drukken (niet dat ik nou zo christelijk ben, maar ik help graag iemand in psychische nood): Als dan uw rechteroog u doet struikelen, ruk het uit en werpt het van u weg, want het is beter voor u dat een van uw lichaamsdelen te gronde gaat en niet heel uw lichaam in de hel geworpen wordt. (Mattheus 5:29) Goedbedoeld advies vriend, doe er je voordeel mee. Één lijn 
Wat ik dan weer wel vervelend vind, is dat ik dan ook één lijn moet trekken. En dat betekent dat ik op mensen die wel op een normale of leuke manier reageren en/of opbouwende kritiek hebben, ook niet kan/moet reageren. En dat is jammer, want ik stel het, zoals ik al zei, zeker op prijs als lezers hun mening geven. Ik kan hoogstens een “vind ik leuk” aanklikken. Bij deze weten deze mensen dus dat ik hun reacties op prijs stel, maar consequent niet kan/wil reageren.
Vrienden en vijanden, jullie zijn nog niet van me af!
 Verbazing Wordt vervolgd.In de komende stukjes zal ik iedere keer een heikel bandonderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band. Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen! Peter Kok is oprichter en drummer van de Rotterdamse bluesband St. Louis Slim. Wil je meer lezen van Peter Kok in zijn verhalen, BANDJE BEGINNEN, LEUK! Klik dan hieronder op de linken. Muziek en beestjes 
 Geluidslieden 
 Buma/Stemra 
 What if (overpeinzingen ) 
 Gitaristen 
 Verzoekjes 
 Riders http://www.stlouisslim.nl/
