Onlangs las ik in een post op Facebook over een muzikant die net een serie van een stuk of 4 optredens in Duitsland achter de rug had. Grote afstanden reizen. Hij vroeg zich af: waar doe je het allemaal voor?

Nu heb ik in een eerder stukje al uitgelegd wat de “echte” motivatie was in het begin. Maar we hebben het nu over present time. Het sappelen, de optredens, de repetities, het reizen, sjouwen en opbouwen/afbreken van je gear.

Vier optredens in één weekend door heel Nederland. Overnachten in een goedkoop hotel omdat het niet te doen is om na het optreden nog van Groningen naar Rotterdam te rijden zonder in slaap te vallen achter het stuur. Of thuiskomen als de zon al op is en ‘s-middags alweer de volgende gig. Een slecht (bezocht) optreden (waar de locatie geen spat aan pr heeft gedaan en waar de band uiteraard de schuld van krijgt).

Doe het zelvers Pro’s hebben hun personeel, roadies en personal assistants. De mindere goden moeten het zelf doen. Opbouwen, afbreken en zelf achter het stuur. De papierwinkel. Dat is hard werken en afzien.

Maar de man waarmee ik dit stukje begon, zal het, net als ik, toch blijven doen. Waarom doe je dit alles jezelf dan in Godsnaam aan? Masochistische trekjes?

Nee, omdat het big fun is om in een band te spelen. Vooral als het lekker loopt. Er geen heibel is in de band, neuzen één kant op staan. Enthousiast publiek. Mensen die na het optreden naar je toekomen en zeggen dat ze enorm hebben genoten. Je CD’s kopen en zelfs je handtekening er op willen.

Muzikanten die daaraan geroken hebben, zullen veel voor lief nemen. Je denkt niet meer aan al die bandleden die dwars lagen en niet wilden optreden omdat ze een verjaardag hadden, op de kinderen moesten passen, naar voetbal wilden of een partner hadden die dat muziekgedoe allemaal niet zag zitten.

Ik vraag me dan altijd af waarom ga je in een band spelen? Dat wist je toch allemaal van te voren? Je wilt als band toch verder, optreden, bekendheid, opnemen, betere gigs. Je gaat toch niet in een band spelen om altijd maar in de oefenruimte te blijven hangen?

Trouwe hond

Voor mij was het zeker ook een lijdensweg voor we de huidige samenstelling hadden. Ik heb zeker een stuk of 6 zangeressen “versleten”, veel gitaristen, bassisten wat minder. Maar toch zeker een stuk of 3. Gek genoeg maar één drummer sinds 2009.

Trouwe hond die ik ben.

Als mensen pas bij de band zijn is het allemaal geen probleem. Ze hebben ook geen eisen. Optreden willen ze graag. Vooral als ze uit een band komen die maar 1 of 2 optredens per jaar had.

Ik heb meegemaakt dat nieuwe bandleden in dat stadium zeiden: ik hoef er geen geld voor. Ik speel wel gratis, want veel optreden is wat ik altijd heb gewild. Nou, dat was altijd maar heel even. Binnen de kortste keren waren dat de grootste geldwolven.

In het begin vinden ze het leuk al die optredens. Maar dan komen er optredens in Groningen (2 x 3 uur onderweg voor 2 uurtjes spelen). Of in België. Veel reizen, laat thuis en weinig geld (was toch geen probleem…. jij hoefde toch geen geld….).

Dan begint het gelazer. Je kunt dan beter gelijk met de betreffende man of vrouw kappen, want het gaat gewoon niet werken en het zal alleen maar erger worden. Weg er mee dus.

Uit het bovenstaande mag blijken hoe blij ik ben met mijn huidige band(leden). Ze willen graag optreden. Zo veel mogelijk. Ze willen verder met de band. Ook nog na 3 optredens in één weekend.

Love you guys Sterker nog. Ik kreeg ‘s-morgens een telefoontje van een zaak waar een band zou spelen die afgezegd had. Vier uur later stond mijn band opgesteld, klaar om te knallen.

Dat is cool. Zulke mensen moet je hebben. Daar kan je op rekenen. Maar voor je zo’n club bij elkaar hebt, ben je wel even verder.

En dan nog is er niets zeker. Iedereen kan ziek worden. Onvoorziene situaties etc.

Maar als het goed gaat en je band is een team en je hebt lol samen. Dan is muziek maken en in een actieve band spelen het leukste dat er is.

Warm aanbevolen.

Wordt vervolgd.

In de komende stukjes zal ik iedere keer een heikel band onderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band. Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen.

Peter Kok is oprichter en drummer van de Rotterdamse bluesband St. Louis Slim.

http://www.stlouisslim.nl/

https://www.facebook.com/St.LouisSlim.nl/?fref=ts

Voor meer nieuws, nieuwe instrumenten, interviews en wetenswaardigheden, klik hier!