BANDJE BEGINNEN, LEUK! Vrienden, kennissen al dan niet vaardig op een instrument en/of kunnen zingen, verenigen de krachten en besluiten een band te beginnen.
Podia bestormen, dames aan je voeten.
Big fun! Dreams comes true.
De werkelijkheid is helaas net eventjes anders. Je hoort wel eens dat een band te vergelijken is met een huwelijk is, maar dan in het kwadraat.
Neem van mij aan dat dit niet ver bezijden de waarheid is. Als de band uit pakweg 4 mensen bestaat, heb je 4 meningen over de insteek van de band, repertoire/genrekeuze, wel of niet vaak optreden en noem maar op. Reken maar uit waar je allemaal over van mening kunt verschillen.
Wil je dus van je vrienden af. Dan is een bandje beginnen zeker een goede start. Sinds mijn 17e ben ik met bandjes in de weer. Zonder mijn leeftijd te verraden, ligt nogal gevoelig, ben ik dus al 42 jaar bezig met het runnen van en spelen in bandjes.
En ik kan er inmiddels boeken over schrijven.
Dat is een beetje te ambitieus voor me, maar toen Peter de Ruygt van Livepodium www.livepodium.nl mij vroeg om periodiek een blog/column te schrijven voor zijn Nieuwsbrief, leek me dat een leuk idee
Kan ik eindelijk afrekenen met al mijn opgebouwde frustraties. Ik verbaas me altijd over bands als de Stones of onze “eigen” Golden Earring, die al bijna een mensenleven bij elkaar zijn (met minimale wisselingen) en zelfs nog steeds optreden. Veel respect hiervoor. Dit is deels te verklaren doordat we het hier over beroepsmuzikanten hebben met bookingsbureau’s achter zich.
Niet te vergelijken met amateurs of semi-professionele bandjes. De beroepsmannen moeten er van eten, dus ze waken er wel voor om over ieder verschil van mening ruzie te gaan zoeken. Bovendien zou de booker dat niet pikken. En die doet de betalingen. Bij amateurs of semi-pro’s ligt het totaal anders. Voor hen is het een hobby of vrije tijdsbesteding.
Dus als iets je niet zint, pik je dat gewoon niet. En zeker niet van die (inmiddels) “zak van een gitarist” waar je vroeger zo close mee was.
Dan stap je op en zoekt een nieuwe band. Je voormalige vrienden aan hun lot over latend. Iedereen die ooit in een bandje heeft gespeeld zal dit herkennen.
Na enkele repetities is er al heibel in de tent en de band ligt op z’n gat.
Er moet op zoek gegaan worden naar minstens een nieuw bandlid.
De geschiedenis herhaalt zich en de nieuwe man zal ook weer in het plaatje van genre, repertoire etc. etc. moeten passen. Na enkele wisselingen kom je tot de verbazingwekkende conclusie dat, om als band te overleven, muzikale virtuositeit ondergeschikt is aan de noodzaak te kiezen voor een positief en easy-going karakter van je bandleden. Ik heb wel eens ergens gelezen dat de gemiddelde band vóór het eerste optreden al een wisseling heeft ondergaan in de bezetting.
En vóór het derde optreden 80+% van de bandjes al weer ter ziele zijn. LEUK, BANDJE BEGINNEN!
Wordt vervolgd….
In de komende columns zal ik iedere keer een hekel bandonderwerp onder de loep nemen. Puttende uit mijn eigen bandervaring zal ik daarmee proberen over te brengen wat er komt kijken bij het spelen in een band.
Misschien kan ik anderen er zelfs mee helpen. Auteur Peter Kok (Rotterdam) is oprichter, bandleider en drummer van de Bluesband St. Louis Slim.
