Stilstand is achteruitgang, door Marnix van Agtmaal In de vorige column heb je kunnen lezen hoe het enthousiasme van mijzelf en mijn medemuzikanten zich ontwikkeld heeft van de ‘blij dat we überhaupt mogen spelen’ tijd, tot aan nu.
We vinden het nu belangrijk om te staan voor een bepaalde kwaliteit, en alles wat we doen moet van voldoende niveau zijn. Zolderkamers zijn ingeruild voor professionele studio’s, vlogs voor geregisseerde clips en bierviltjes met onze contactinfo voor een merchandise stand. Maar hoe kan je als artiest groeien, als je te groot voor de lokale kroeg, en te klein voor het stadion bent?
Muziekscene dragen Er is erg veel leuk te vinden aan de lokale muziekscene. Zo geniet ik al jaren van de enthousiaste vrijwilligers die je als artiest als oude vrienden verwelkomen, je de hele avond trakteren op hun lekkerste bier en je een zelfgemaakte maaltijd voorschotelen. De mensen die vertellen over de artiesten die ze ooit live gezien hebben, en hoe jij volgens hen in het muzikale plaatje past. De vriendelijke en enthousiaste woorden over het muzikantschap, welke nummers ze nou echt zijn bijgebleven en hoe blij dat ze zijn dat je op hun evenement bent komen spelen. Deze mensen dragen de muziekscene, en daar zijn we ze erg dankbaar voor.
Experimenteren Als muzikanten willen we graag groeien, en daarbij hoort dat je, bouwend op hetgeen je al eerder gedaan hebt, experimenteert. Dit is zowel van toepassing op je muziek als op de organisatie van je band, visualisaties ter ondersteuning van je muziek, en de expressievormen die je kiest om je boodschap over te brengen. Je kan maar zo vaak voor dezelfde mensen een soortgelijke set spelen voordat men de aandacht begint te verliezen. Dit komt zo veel voor dat we er zelfs een naam voor hebben: overexposure. Daarbij komt dat live shows al tijden matig bezocht, en cd’s niet verkocht worden.
Om enthousiast te blijven moet je durven te veranderen. We hebben spannend nieuw materiaal liggen, maar dat alleen is niet genoeg. Eerst moeten we onszelf en de manier waarop we onze muziek aan de man brengen opnieuw uitvinden. Dat kost tijd en is enorm spannend, maar stilstand is achteruitgang, om je eigen enthousiasme te waarborgen moet je risico’s durven nemen. Het leven is te kort om middelmatige muziek te maken.
Hoe gaan we dit aanpakken? Wat betekent dit voor de band? Dat lees je in de volgende edities van Livepodium!
Voor eerdere columns van Marnix klik je op de onderstaande linken
Ambities met bands door Marnix van Agtmaal Column Marnix van Agtmaal The black box van songwriting Songwriting deel 2 Marnix van Agtmaal
Marnix is leadgitarist bij Black Label
.png){kind=logo}
